میلاد بهانه خلقت

نویسنده: زهرا مرادی  ( کارشناس ارشد MBA؛ این آدرس پست الکترونیک توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید  )

می‌گویند «بسم الله الرحمن الرحیم»، تحفه‌ای است که خداوند از صدقه سر تو به مردمان عطا فرمود.[1]

ارزش تحفه، به خود تحفه و دهنده اش –که خدا باشد- و بهانه اش –که تو باشی- است؛ حال چه فرق می‌کند خلایق ارزشش را بدانند یا ندانند.

می‌گویند پیش از تو فقط یکی دو بار ‌این سرّ مکتوم بر زبان جاری شده و آن هم زمانی بوده که در کار پیامبری الهی گِرِهی سخت افتاده و خداوند به او اجازت داده از تحفه‌ای که از نور  تو خلق شده استفاده کند.

ارزش تحفه به تحفه و دهنده اش و بهانه اش است؛ حتی اگر خلایق‌اینها را ندانند.

و ندانند اسم اعظمی که همگان در آرزوی یافتن و داشتنش هستند، آنچنان به «بسم الله الرحمن الرحیم» نزدیک است که سیاهی چشم به سپیدی آن، و یا حتی نزدیک تر![2]

ارزش تحفه به تحفه و دهنده و بهانه اش است؛ حتی اگر مردمان غافل باشند از‌اینکه:

«الله» در «بسم الله الرحمن الرحیم» وجودی است که همگان می‌یابند که هست و هستِ شان از اوست؛ اما در ‌اینکه چیست، عاجز و حیران و واله‌اند. و از همین رو «الله» را «الله» خوانده‌اند؛ چون همان گونه که برایمان آشناست و نزدیکی‌اش را می‌یابیم ( الف و لام معرفه)[3] ، وَله و حیرت از چیستی‌اش را نیز وجدان می‌کنیم.[4]

ارزش ‌این تحفه به خودش است و خالقش و بهانه‌اش که تو باشی؛ حتی اگر مردمان ندانند «رحمان»، در «بسم الله الرحمن الرحیم» وجودی است که محبتش نسبت به آن چه خلق کرده چنان است که اگر تمامی مخلوقاتش پشت به پشت هم بر علیه او برخیزند او رزق شان را قطع نخواهد کرد.[5]

یا ندانند «رحیم» در «بسم الله الرحمن الرحیم» همان خالق مهربانی است که نسبت به بندگانی که عبودیتش را به جا می آورند محبتی وصف ناپذیر دارد. محبتی که برای آن که ذره‌ای از طعمش را بچشانند درباره‌اش گفته‌اند:

هرچه از محبت در میان مخلوقات وجود دارد –که مهر مادری اتمّ و کمال آن است- تنها جزیی از صد جزء محبت موجود در «رحیم» است.[6]

آری. چه فرق می کند که‌اینها را بدانند یا ندانند وقتی ندانند شرافت «بسم الله الرحمن الرحیم» از توست؟ و ندانند آن هنگام که خداوند اراده فرمود اولین مخلوقش را که تو بودی خلق کند «الرحمن الرحیم» را در وجود تو نهاد و تو را «رحمة للعالمین» آفرید. و تازه از آن پس بود که «بسم الله الرحمن الرحیم» شرافت یافت!

حتی اگر همه‌ی‌این‌ها را بدانند تا وقتی ندانند با تو که رحمت خدایی بر عالمیان و با جانشین و فرزندت که وارث همه‌ی خوبی‌ها و شرافت های توست، چگونه رفتار کنند، چه تفاوت خواهد کرد؟

مردمان ‌این‌ها را بدانند یا ندانند، تا وقتی بی قرارِ آمدن آخرین هدایتگر از نسل تو – موعود منتَظَر- نباشند، هیچ تفاوتی نخواهد کرد. میلادت را بهانه‌ای قرار می‌دهیم تا از خدایت که تو حبیبش هستی، آمدن فرزندت را طلب کنیم. باشد که به حُرمت تو که رحمت خدایی، ظهور نور چشمت را مَرحمت فرماید. آمین یا رب العالمین.

• < قبلی
• بعدی >