[1] - "ولد الحسن ع منتصف شهر رمضان من سنته ثلاث": بحارالانوار، ج 19، ص 192.

[2] - "قال رسول الله اذا كان یوم القیمه زین عرش رب العالمین بكل زینه ثم یوتی بمنبرین من نور طولهما ماه میل فیوضع احدهما عن یمین العرش والآخر عن یسار العرش ثم یوتی بالحسن و الحسین ع فیقوم الحسن علی احدهما و الحسین علی الآخر یزین الرب تبارك و تعالی بهما عرشه كمایزین المراه قرطاها": بحارالانوار، ج 43، ص 261.

[3] - امام حسین ^{علیه السلام}، یک سال پس از امام حسن ^{علیه السلام} یعنی در سال چهارم هجری به دنیا آمد: بحارالانوار، ج 43، ص 260.

[4] - «حَسَن»، از ریشه‌ی «ح س ن» به معنای ضد و مخالف زشتی است ("الحُسن: ضد القُبح و نقیضه": لسان العرب، ذیل واژه‌ی «حسن»). ضد و مخالف زشتی، می‌تواند در هر یک از دو معنای «جمال و زیبایی» و «خوبی و نیكی» استفاده شود. بنابراین، «حَسَن» به معنای جمال و نیکی است. و در واقع، همه‌ی آنچه آدمی را به خود راغب می‌کند – چه از جهت عقل، چه از جهت خواهش و چه از لحاظ حس – در حَسَن جمع است (الحسن عبارة عن کل مبهج مرغوب فیه و ذلک ثلاثة اضرب: مستحسن من جهت العقل و مستحسن من جهت الهوی و مستحسن من جهة الحس: مفردات راغب، ذیل واژه‌ی «حسن»).  

[5] - در زیارت امام حسن مجتبی در روز دوشنبه ایشان را چنین سلام می‌دهیم: "السَّلَامُ‏ عَلَیكَ‏ یا أَبَا مُحَمَّدٍ الْحَسَن‏ بنَ علّیٍ": بحارالانوار، ج 99، ص 213. متن این زیارت، در مفاتیح الجنان موجود است.

[6] - «مجتبی»، از ریشه‌ی «ج ب ی» و به معنای انتخاب شده، برگزیده و مقرّب شده است ("اجتباه: أی اختاره و اصطفاه و قربه الیه": لسان العرب، ذیل واژه‌ی «جبا»).

[7] - خداوند متعال، در حدیث لوح ، درباره‌ی امام حسن ^{علیه السلام} فرمود: "فَجَعَلتُ حَسَناً مَعدِنَ عِلمی": ‏کافی، ج 1، ص 527.  

[8] - "بَینَ الْحَقِّ وَالْباطِلِ أرْبَعُ أصابِع ما رَأَیتَ بَعَینِكَ فَهُوَ الْحَقُّ وَقَدْ تَسْمَعُ بِأُذُنَیكَ باطِلاً كَثیراً": بحارالانوار، ج 10، ص 130.

[9] -  "مَنِ اسْتَخَفَّ بِإخوانِهِ فَسَدَتْ مُرُوَّتُهُ": إرشاد القلوب إلى الصواب، ج ‏1، ص 119.

[10] -  "وَ اعْمَلْ لِدُنْیاكَ كَأنَّكَ تَعیشُ أبَداً وَ اعْمَلْ لاِخِرَتِكَ كَأنّكَ تَمُوتُ غدَاً": بحارالانوار، ج 44، ص 139.

[11] -  "الْقَرِیبُ‏ مَنْ‏ قَرَّبَتْهُ‏ الْمَوَدَّةُ وَ إِنْ بَعُدَ نَسَبُهُ وَ الْبَعِیدُ مَنْ بَعَّدَتْهُ الْمَوَدَّةُ وَ إِنْ قَرُبَ نَسَبُهُ لَا شَی‏ءَ أَقْرَبُ إِلَى شَی‏ءٍ مِنْ یدٍ إِلَى جَسَدٍ وَ إِنَّ الْیدَ تَغُلُّ فَتُقْطَعُ وَ تُقْطَعُ فَتُحْسَم‏": اصول کافی، ج 2، ص 643.

[12] -  "عَجِبْتُ لِمَنْ یفَكِّرُ فی مَأكُولِهِ كَیفَ لایفَكِّرُ فی مَعْقُولِهِ، فَیجْنِبُ بَطْنَهُ ما یؤْذیهِ، وَیوَدِّعُ صَدْرَهُ ما یرْدیه": بحارالأنوار، ج 1، ص 218.

[13] -  "الْعَقْلَ حِرْزٌ وَ الْحِلْمَ زِینَةٌ وَ الْوَفَاءَ مُرُوَّةٌ وَ الْعَجَلَةَ سَفَه‏": إرشاد القلوب إلى الصواب، ج ‏1، ص 199.

[14] -  "وَ إنّ حُبَّنا لَیساقِطُ الذُّنُوبَ مِنْ بَنی آدَم، كَما یساقِطُ الرّیحُ الْوَرَقَ مِنَ الشَّجَرِ": بحارالانوار، ج 44، ص 24.

[15] -  "مَا تَشَاوَرَ قَوْمٌ إِلَّا هُدُوا إِلَى رُشْدِهِمْ": تحف العقول، ص 233.

[16] -  "اللُّؤْمُ أَنْ لَا تَشْكُرَ النِّعْمَة": تحف العقول، ص 233.

[17] -  "لَا تُؤَاخِ أَحَداً حَتَّى تَعْرِفَ مَوَارِدَهُ وَ مَصَادِرَهُ فَإِذَا اسْتَنْبَطْتَ الْخِبْرَةَ  وَ رَضِیتَ الْعِشْرَةَ فَآخِهِ عَلَى إِقَالَةِ الْعَثْرَةِ وَ الْمُوَاسَاةِ فِی الْعُسْرَةِ": بحارالانوار، ج ‏75، ص 106.

[18] -  "لِرَجُلٍ أَبَلَّ مِنْ عِلَّةٍ إِنَّ اللَّهَ قَدْ ذَكَرَكَ فَاذْكُرْهُ وَ أَقَالَكَ فَاشْكُرْهُ": بحارالانوار، ج ‏75، ص 107.

[19] -  إِنَّ أَبْصَرَ الْأَبْصَارِ مَا نَفَذَ فِی الْخَیرِ مَذْهَبُهُ وَ أَسْمَعَ الْأَسْمَاعِ مَا وَعَى التَّذْكِیرَ وَ انْتَفَعَ بِهِ أَسْلَمُ الْقُلُوبِ مَا طَهُرَ مِنَ الشُّبُهَاتِ": تحف العقول، ص 235.

[20] -  "لَا أَدَبَ لِمَنْ لَا عَقْلَ لَهُ ... وَ رَأْسُ الْعَقْلِ مُعَاشَرَةُ النَّاسِ بِالْجَمِیلِ وَ بِالْعَقْلِ تُدْرَكُ الدَّارَانِ جَمِیعاً وَ مَنْ حَرُمَ مِنَ الْعَقْلِ حَرُمَهُمَا جَمِیعاً": بحارالانوار، ج ‏75، ص 111.

[21] -  "وَ سُئِلَ عَنِ الصَّمْتِ فَقَالَ هُوَ سِتْرُ الْعَمَى وَ زَیْنُ الْعِرْضِ وَ فَاعِلُهُ فِی رَاحَةٍ وَ جَلِیسُهُ آمِنٌ": بحارالانوار، ج ‏75، ص 111.

[22] -  "تَمَامَ الصَّنِیعَةِ خَیرٌ مِنِ ابْتِدَائِهَا": بحارالانوار، ج ‏75، ص 111.

[23] -  "إِذَا سَمِعْتَ‏ أَحَداً یَتَنَاوَلُ أَعْرَاضَ النَّاسِ فَاجْتَهِدْ أَنْ لَا یَعْرِفَكَ فَإِنَّ أَشْقَى الْأَعْرَاضِ بِهِ مَعَارِفُه": بحارالانوار، ج ‏71، ص 198.

[24] -  "مَا الْعَقْلُ قَالَ حِفْظُ قَلْبِكَ مَا اسْتَوْدَعْتَهُ": بحارالانوار، ج ‏75، ص 101.

[25] -  "الْفُرْصَةُ سَرِیعَةُ الْفَوْتِ بَطِیئَةُ الْعَوْد": بحارالانوار، ج ‏75، ص 113.

[26] -  "لَا یعْرَفُ الرَّأْی إِلَّا عِنْدَ الْغَضَبِ": بحارالانوار، ج ‏75، ص 113.

[27] -  "تُجْهَلُ‏ النِّعَمُ‏ مَا أَقَامَتْ فَإِذَا وَلَّتْ عُرِفَتْ": بحارالانوار، ج ‏75، ص 115.

[28] -  "أَوْسَعُ مَا یكُونُ الْكَرِیمُ بِالْمَغْفِرَةِ إِذَا ضَاقَتْ بِالْمُذْنِبِ الْمَعْذِرَة": بحارالانوار، ج ‏75، ص 115.

[29] -  "إِذَا سَمِعْتَ‏ أَحَداً یتَنَاوَلُ أَعْرَاضَ النَّاسِ فَاجْتَهِدْ أَنْ لَا یعْرِفَكَ فَإِنَّ أَشْقَى الْأَعْرَاضِ بِهِ مَعَارِفُه": بحارالانوار، ج ‏71، ص 198.

[30] -  "صَاحِبِ‏ النَّاسَ‏ مِثْلَ مَا تُحِبُّ أَنْ یصَاحِبُوكَ بِه‏": بحارالانوار، ج ‏75، ص 116.