پیامبر برای فاطمه، تنها یک پدر نبود که غمِ از دست دادنش به مانند سوگ دختران، در مرگ پدران‌شان باشد. رسول خاتم، عصاره‌ی رحمت خدا بود بر عالمیان. سینه‌اش معدن علم الهی بود و وجودش، مخرن سرّ خداوندی. و فاطمه خوب می‌دانست بنی آدم چگونه نعمتی را از دست داده اند...
آنچه تسلای غمش می‌شد، وجود امیر مومنان بود که رسول خدا او را پس از خود، جانشین خدا و راهنمای خلق خدا معرفی کرده بود.
...اما مردم هدایتگرِ پس از او را به رسمیت نشناختند. آن زمان بود که فاطمه نوحه‌ی «وا اَبَتا، وا اَبَتا» سر داد.  ادامه مطلب