... ماه، ماه اوست و میهمانی از آنِ او. میزبان است، اما بارها و بارها بر سفره‌ی دلت مهمان شده. و تو این میهمان راه یافته به دریچه‌های قلبت را بیش از هر چیز و هر كس دوست می‌داری.

از اینکه میهمانِ قدرتی کریم و بخشنده شده‌ای روحی تازه در کالبدت راه می‌یابد؛ فراموش می‌کنی غصه‌ای گلویت را می‌فشرد. چراکه كوه‌های بی‌قراری را تنها این شور و حال است که نرم و آرام می‌كند و اضطراب‌های بی‌امان را همین حال مناجات است که زیر خرواری از خاك مدفون می‌سازد. از اینکه میهمانِ قدرتی کریم و بخشنده شده‌ای روحی تازه در کالبدت راه می‌یابد؛   ادامه مطلب