[1] اکثر مسیحیان، 25 دسامبر را به عنوان میلاد عیسی بن مریم جشن می‌گیرند اما واقعیت این است که در اینکه تاریخ تولد عیسی مسیح دقیقا چه روزی و یا حتی چه سالی است، سند موثق و قاطعانه ای وجود ندارد. بر اساس دایرة المعارف امریکانا (Encyclopedia Americana) جشن میلاد مسیح از قرن‌های چهارم میلادی مطرح شده و بر طبق گفته‌ی دایرةالمعارف بریتانیکا (Encyclopedia Britannica) جشن 25 دسامبر از سنت‌های مشرکان بوده که با مسیحیت در آمیخته. به عقیده‌ی برخی محققان، این تاریخ از آیین‌های خورشیدپرستان که به مسیحیت گرویده بودند، اقتباس شده و در واقع روز «میلاد خورشید شکست ناپذیر» در بین میتراییسم‌ها بوده. (بنگرید به: دایره المعارف کاتولیک، نیویورک، انتشارات رابرت اپلتون، چاپ 1911، ص 725.) گذشته از این، عده ای از مسیحیان با استناد به کتاب مقدس معتقدند میلاد مسیح نمی‌تواند در سرمای زمستان باشد؛ چراکه مثلا در انجیل لوقا آمده وقتی عیسی متولد شد، چوپان هایی همراه گلّه‌ی خود در صحرا بودند (انجیل لوقا، باب 2، بند 8) و هیچ چوپانی در سرمای زمستان گلّه را به صحرا نمی‌برد.

[2] "وَ إِذْ قَالَتِ الْمَلَئكَةُ یامَرْیمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَئكِ وَ طَهَّرَكِ وَ اصْطَفَئكِ عَلىَ‏ نِسَاءِ الْعَالَمِین" یعنی: و [یاد كن‏] هنگامى را كه فرشتگان گفتند: «اى مریم، خداوند تو را برگزیده و پاك ساخته و تو را بر زنان جهانیان [در زمان خود] برترى داده است: قرآن کریم، سوره آل عمران، آیه ۴۲. از اهل بیت ^{علیهم السلام} سوال شد خداوند در قرآن کریم فرموده مریم، انتخاب شده در میان زنان دو عالم است؛ حال آنکه رسول خاتم فرمودند فاطمه زهرا سرور زنان دو عالم هستند. آیا ایشان سرور زنان عصر خودشان بودند؟ در پاسخ فرمودند: "ذَاكَ لِمَرْیمَ كَانَتْ سَیدَةَ نِسَاءِ عَالَمِهَا وَ فَاطِمَةُ سَیدَةُ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ مِنَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ." یعنی: مریم (س) بود که سرور زنان عصرش بود؛ فاطمه (س) سرور زنان دو عالم از ابتدا تا انتهاست: بحارالانوار، ج 43، ص 26.

[3] "إِذْ قَالَتِ الْمَلَئِكَةُ یامَرْیمُ إِنَّ اللَّهَ یبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ مِّنْهُ اسْمُهُ الْمَسِیحُ عِیسىَ ابْنُ مَرْیمَ ... قَالَتْ رَبِّ أَنىَ‏ یكُونُ لىِ وَلَدٌ وَ لَمْ یمْسَسْنىِ بَشَرٌ  قَالَ كَذَالِكِ اللَّهُ یخْلُقُ مَا یشَاءُ  إِذَا قَضىَ أَمْرًا فَإِنَّمَا یقُولُ لَهُ كُن فَیكُون" یعنی: [یاد كن‏] هنگامى [را] كه فرشتگان گفتند: «اى مریم، خداوند تو را به كلمه‏اى از جانب خود، كه نامش مسیح، عیسى بن مریم است مژده مى‏دهد ... [مریم‏] گفت: «پروردگارا، چگونه مرا فرزندى خواهد بود با آنكه بشرى به من دست نزده است؟» گفت: «چنین است [كار پروردگار]. خدا هر چه بخواهد مى‏آفریند چون به كارى فرمان دهد، فقط به آن مى‏گوید: «باش» پس هست می‌شود.»: قرآن کریم، سوره آل عمران، آیه 45 و ۴۷.

[4] "فَناداها مِنْ تَحْتِها أَلاَّتَحْزَنِی ..." یعنی: پس [كودك‏] او را از زیر او (یعنى در شكم او) آواز داد اندوه مخور: قرآن کریم، سوره مریم، آیه ۲۴.

[5] "... إِنِّی عَبْدُ اللَّهِ آتَانِی الْكِتَابَ وَجَعَلَنِی نَبِیا": قرآن کریم، سوره مریم، آیه 30.

[6] به عنوان نمونه در قرآن کریم چنین آمده: "إِذْ قَالَ اللَّهُ یَاعِیسىَ ابْنَ مَرْیَمَ اذْکُرْ نِعْمَتىِ عَلَیْکَ وَ عَلىَ‏ وَالِدَتِکَ إِذْ أَیَّدتُّکَ بِرُوحِ الْقُدُسِ تُکلَّمُ النَّاسَ فىِ الْمَهْدِ وَ کَهْلًا وَ إِذْ عَلَّمْتُکَ الْکِتَابَ وَ الحْکْمَةَ وَ التَّوْرَئةَ وَ الْانجِیلَ  وَ إِذْ تخَلُقُ مِنَ الطِّینِ کَهَیْئةِ الطَّیرْ بِإِذْنىِ فَتَنفُخُ فِیهَا فَتَکُونُ طَیرْا بِإِذْنىِ  وَ تُبرْئُ الْأَکْمَهَ وَ الْأَبْرَصَ بِإِذْنىِ  وَ إِذْ تخُرِجُ الْمَوْتىَ‏ بِإِذْنىِ  وَ إِذْ کَفَفْتُ بَنىِ إِسْرَ ءِیلَ عَنکَ إِذْ جِئْتَهُم بِالْبَیِّنَاتِ فَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُواْ مِنهْمْ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِینٌ" یعنی: [به خاطر بیاور] هنگامى را که خداوند به عیسى بن مریم گفت: یاد کن نعمتى را که به تو و مادرت بخشیدم! زمانى که تو را با روح القدس تقویت کردم که در گاهواره و به هنگام بزرگى، با مردم سخن می‌گفتى و هنگامى که کتاب و حکمت و تورات و انجیل را به تو آموختم و هنگامى که به فرمان من، از گل چیزى به صورت پرنده می‌ساختى، و در آن می‌دمیدى، و به فرمان من، پرنده‌اى می‌شد و کور مادرزاد، و مبتلا به بیمارى پیسى را به فرمان من، شفا می‌دادى و مردگان را [نیز] به فرمان من زنده می‌کردى و هنگامى که بنى اسرائیل را از آسیب رساندن به تو، بازداشتم در آن موقع که دلایل روشن براى آنها آوردى، ولى جمعى از کافران آنها گفتند: اینها جز سحر آشکار نیست: قرآن کریم، سوره مائده، آیه 110.

[7] "... یا بَنِی إِسْرَائِیلَ إِنِّی رَسُولُ اللَّهِ إِلَیكُم ... وَمُبَشِّرًا بِرَسُولٍ یأْتِی مِن بَعْدِی اسْمُهُ أَحْمَدُ": قرآن کریم، سوره صف، آیه 6.

[8]"وَ قَوْلِهِمْ إِنَّا قَتَلْنَا الْمَسیحَ عیسَی ابْنَ مَرْیمَ رَسُولَ اللَّهِ وَ ما قَتَلُوهُ وَ ما صَلَبُوهُ وَ لکِنْ شُبِّهَ لَهُمْ وَ إِنَّ الَّذینَ اخْتَلَفُوا فیهِ لَفی‏ شَکٍّ مِنْهُ ما لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِلاَّ اتِّباعَ الظَّنِّ وَ ما قَتَلُوهُ یقیناً" یعنی: و این سخن‌شان كه [گفتند:] «ما مسیح عیسى بن مریم پیامبر خدا را كشتیم». حال آنكه نه او را كشته‏‌اند و نه به دار آویخته‏‌اند. بلكه امر بر آنان مشتبه شده است و كسانى كه درباره وى اختلاف كردند نسبت به آن در شكّ هستند، هیچ علمى به آن ندارند جز دنبال گمان رفتن، و به یقین او را نكشته‌‏اند: قرآن کریم، سوره نساء، آیه 157.

[9] "بَل رَّفَعَهُ اللَّهُ إِلَیهِ وَ كاَنَ اللَّهُ عَزِیزًا حَكِیمًا" یعنی: بلكه خداوند او را به سوى خود بالا برد و خدا تواناى بى‏همتا و داناى با حكمت است: همان، آیه ۱۵۸.

[10] امام باقر ^{علیه السلام} در تفسیر آیه‌ی 159 سوره نساء (وَ إِن مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ إِلَّا لَیؤْمِنَنَّ بِهِ قَبْلَ مَوْتِهِ وَ یوْمَ الْقِیامَةِ یكُونُ عَلَیهِمْ شهَیدًا) می‌فرمایند: پیش از قیامت [عیسی] به دنیا فرود می‌آید و هیچیک از ملت‌های یهود و نصاری نماند مگر آنکه قبل از مرگ به او ایمان آورند و آن حضرت پشت سر مهدی (عج) نماز گزارد: بحارالانوار، ج ۱۴، ص 350. همچنین بنگرید به پاورقی شماره 14.

[11] بنابر اعتقاد شیعیان، محمد بن الحسن العسکری معروف به حجت ابن الحسن فرزند حسن بن عسکری (امام یازدهم شیعیان)، دوازدهمین و آخرین امام و مهدی موعود است. «امام زمان»، «ولی عصر»، «قائم آل محمد» و «مهدی موعود» از القاب ایشان است.

 [12] در فرازی از زیارت آل یاسین درباره‌ی حضرت مهدی می‌خوانیم: "الَّذِی یمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلًا وَ قِسْطاً كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْرا" یعنی: آنکه پر کند زمین را از عدل و داد چنانچه پر شده از ستم و بیداد: بحارالانوار، ج 53، ص 172. متن این دعا در کتاب مفاتیح الجنان نیز موجود است.

[13]  رسول خاتم درباره‌ی حضرت عیسی فرمودند: "هو الوزیر الایمن للقائم علیه السلام و حاجبه، و نائبه‏" یعنی: او (عیسی ^{علیه السلام}) وزیر دست راست، حاجب و نماینده‌ی قائم ^{علیه السلام} خواهد بود: حلیة الابرار، ج 6، ص 307.

[14] "الَّذِی بَعَثَنِی بِالْحَقِّ نَبِیاً لَوْ لَمْ یبْقَ مِنَ الدُّنْیا إِلَّا یوْمٌ وَاحِدٌ لَطَوَّلَ اللَّهُ ذَلِكَ الْیوْمَ‏ حَتَّى یخْرُجَ فِیهِ وَلَدِی الْمَهْدِی فَینْزِلَ رُوحُ اللَّهِ عِیسَى ابْنُ مَرْیمَ فَیصَلِّی خَلْفَهُ وَ تُشْرِقَ الْأَرْضُ بِنُورِهِ‏ وَ یبْلُغَ سُلْطَانُهُ الْمَشْرِقَ وَ الْمَغْرِب‏": کمال الدین، ج 1، ص 280.

اضافه کردن نظر