«جان دیون پورت»: عذر تقصیر به پیشگاه محمد (ص)

برگرفته از: کتاب «عذر تقصیر به پیشگاه محمد و قرآن»، نوشته‌ی جان دیون پورت

تحقیق و گردآوری:  آذر طاهری (کارشناس ارشد برق ؛  این آدرس پست الکترونیک توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید )

«جان دیون پورت»، (1789-1877 م.) [1] ، محقق و پژوهشگر انگلیسی قرن نوزرهم میلادی است. او مطالعاتی در زمینه اسلام و پیام‌آور آن انجام داده و کتابی با عنوان « An Apology for Mohammed and Koran» در سال 1869 میلادی به رشته تحریر درآورده. این کتاب با عنوان «عذر تقصیر به پیشگاه محمد (ص) و قرآن» به زبان فارسی ترجمه شده است. «دیون پورت» در کتابش سعی نموده فارغ از تعصب و به دور از امواج افکار حاکم در آن زمان، شخصیت محمد (ص) و پیام او را بررسی کند.

او در مقدمه کتابش درباره هدف و انگیزه خود در نوشتن کتابش چنین می‌نویسد:

«تحقیقات و بررسی‌های حاضر، اثر ناچیزی است. ولی با منتهای صداقت و علاقمندی سعی شده ‌است تا دامن تاریخ حیات محمد از لکه تهمت‌های کذب و افتراهای ناجوانمردانه تطهیر شود و نیز جهد کافی در دفاع از صدق دعوی او  که یکی از بزرگترین نیکوکاران و خیرخواهان جهان بشریت است، به کار رفته است.»[2]

این اندیشمند انگلیسی در ارتباط با دیدگاه متعصبانه و نادرست برخی افراد درباره محمد (ص)، چنین تذکر داده:

«آیا ممکن است باور کرد که آن مردی که چنان اصلاحات بزرگ و پایداری را در کشورش ایجاد کرد، در همان کشوری که مردم قرن‌ها در منجلاب بت‌پرستی غوطه‌ور شده ‌بودند و بت‌پرستی با زشت‌ترین صورتی جایگزین یگانه‌پرستی شده‌ بود ... و باز تکرار می‌کنم که آیا ممکن است باور کرد چنان مصلح بزرگ و غیوری، فریب‌کار باشد و یا تمام دوران زندگی او مقرون با نفاق باشد؟ آیا می‌توانیم تصور کنیم که رسالت الهی او فقط اختراع و ابداعی از خودش بوده است؟»[3]

«دیون پورت» معتقد بود نمی‌توان در برابر چنین مردی سکوت کرد و زبان به تکریم او نگشود:

«هرگاه وضع اعرب را قبل از ظهور محمد در نظر بگیریم و با اوضاع بعد از قیام او مقایسه کنیم و هرگاه اندک تفکری در شعله عشق و علاقه‌ای که در قلوب یکصد و شصت میلیون پیروان او[4]  برافروخته شده و تا به امروز به همان حال باقی است، توجه داشته‌ باشیم، به خوبی احساس می‌کنیم که اگر از تمجید و تکریم چنان مرد بزرگ و فوق‌العاده‌ای خودداری کنیم، بی‌شرمی و بی‌انصافی است و باز اگر ظهور او را تصادفی کورکورانه بدانیم مثل این است که درباره قدرت قاهر و نافذ خدای متعال شک کرده‌ایم!»[5]

• < قبلی
• بعدی >