شبهات دانش آموزی: چرا و تا چه زمانی خدا به شیطان مهلت داد؟

پاسخ به شبهات دانش آموزی توسط: مسعود بسیطی (کارشناس علوم تربیتی  و ادیان و فرق؛ این آدرس پست الکترونیک توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید )

با اهتمام: زهرا مرادی  (   کارشناس ارشد MBA؛ این آدرس پست الکترونیک توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید  )  

پس از اینکه شیطان به دلیل حسادت و غرورش نسبت به حضرت آدم، از فرمان خدا سرپیچی کرد،[1] خداوند به او فرمود:

«از این [مقام] بیرون شو كه تو رانده‏شده‏اى؛ و تا روز جزا بر تو لعنت باشد.»[2]

ابلیس که پس از سال‌ها عبادت اینچنین از درگاه الهی رانده شد، کینه‌ی آدم را به دل گرفت و قصد کرد آدم و نسل او را، مقابل خدا خوار و شرمنده سازد. به همین دلیل به خدا گفت: «پس به من تا روز قیامت مهلت بده»[3] تا با گمراه کردن آدمیان تلافیِ این بلایی که به سرم آمده در بیاورم!

خداوند هم از باب حکمتش به ابلیس مهلت داد؛ اما نه تا روز قیامت؛ بلکه فرمود تا روز «وقت معلوم» فرصت داری.[4]

اما منظور از «وقت معلوم» چه زمانی است؟ به نظر شما چه کسی‌‌‌ می‌تواند پاسخ این سوال را بدهد؟ چه کسی‌‌‌ می‌تواند با اطمینان بگوید منظور خدا از «وقت معلوم» چیست؟

آفرین.

فقط خدا و کسانی که خدا به ایشان علم قرآن را داده (یعنی پیامبر مهربان‌مان حضرت محمد و هدایتگران پس از ایشان)‌‌‌ می‌توانند بگویند مقصود خدا از کلامش چیست. اهل بیت ^{علیهم السلام} هم مقصود خداوند از روز «وقت معلوم» را «زمان ظهور امام زمان ^{علیه السلام}» بیان کرده‌اند.[5]

پس شیطان از خدا خواست برای انتقام از آدم و نسلش تا روز قیامت مهلت داشته باشد، اما خدا به او تنها تا روز ظهور امام زمان مهلت داد.

وقتی خدا از روی حکمتش تا زمان ظهور حضرت مهدی به شیطان مهلت داد، شیطان قسم خورد در راه گمراهیِ آدمیان همه‌‌‌ی تلاش خود را بکند.[6]

اما سوال مهمی که پیش‌‌‌ می‌آید این است که اصلا چرا خداوند به شیطان مهلت داد؟

در واقع این مهلت، هم برای شیطان و هم برای ما انسانها، عامل امتحان و آزمایش قرار داده شده است. نه شیطان مجبور است از فرصتش در راه گمراه ساختن انسانها استفاده کند و نه ما ناچاریم به وسوسه‌های شیطان عمل نماییم.[7] هرکس از این فرصت در راه جلب رضایت خالق و عبودیت او استفاده کند، محبوب خدا‌‌‌ می‌شود و هر که برخلاف خواسته‌‌‌ی خدا و رهنمودهای فرستادگانش عمل کند مغضوب خدا‌‌‌ می‌گردد. و بدین ترتیب بندگان حقیقی از مدعیان دروغین جدا‌‌‌ می‌شوند و هر گروه به سزای رفتار خویش‌‌‌ می‌رسند.

البته چنین نیست که خداوند حکیم، ما را در مقابل وسوسه‌های شیطان بدون سلاح رها کرده باشد. پروردگار مهربان، به ما بندگان، نعمت «عقل» و نعمت «هدایتگران آسمانی» عطا فرموده تا توسط این دو نعمت بزرگ الهی، راه را از بیراهه تشخیص دهیم.

خالق متعال درباره‌‌‌ی شیطان هم به ما هشدار داده و او را دشمن آشکار برای آدمیان خوانده. او ما را از تبعیت از شیطان منع کرده و به عبودیت خود و پیروی از صراط مستقیم (یعنی رسول خاتم و اهل بیت پاکش)[8] فراخوانده است.[9]

در کنار این نعمت‌ها و هشدارها، نعمت اختیار و آزادی را هم از ما دریغ نفرموده تا خودمان مسیر خود را انتخاب کنیم و به ازای این انتخاب از پاداش الهی بهره‌مند شویم و یا خدای ناکرده غضب پروردگار را برای خود رقم بزنیم.

حالا تو کدام راه را انتخاب‌‌‌ می‌کنی؟

گوش سپردن به وسوسه‌های شیطان؟

یا

پناه جستن به هدایتگران آسمانی خصوصا امام زنده‌‌‌ی این زمان، حضرت مهدی؟

همان نجات بخشی که شیطان به دستش کشته‌‌‌ می‌شود و با ظهورش وسوسه‌های شیطانی به پایان‌‌‌ می‌رسد.[10]

• < قبلی
• بعدی >