نویسنده: منیره زارعان؛ بخشی از کتاب «روح بهار»[1]
خداوند روزی که دست خلقت در تو برد از همهی خوبیها، لبریزت کرد تا آینهی همهی صفات نیکویش باشی و آفرینش، همیشه در حسرت شناختنت بماند. من کجا به مدح تو میرسم[2] که پیمانه را سنجیدن دریا نشاید و من به قدر تشنگی از زلال نامت مینوشم.
ای از تمام خوبیها لبریز؛ دریای علمی[3] و سلطان وادی حلم[4] ، کرم، دست طلب نزد دامن بخشایشت دراز کند که پایهی کرامتی[5] ؛ بردباری به تحیّر صبر تو بنشیند[6] که منتهای صبری. صدق، نسیم همیشگی کلام توست. و رحمت، جویباری همیشه جاری در وجودت[7] .
آنچه در تصویر عمل بنشانی حق است[8] و صواب که تو ترجمان قرآنی[9] و قرآن ناطق.
ای موعود الهی، ای سبزترین بهار موعود، بیا و به کلامت به راه نورمان بخوان که آنچه تو بدان بخوانی سعادت است و رستگاری[10] .
ای آینهی آیات الهی، ای تجلی گاه صفات خدا، بیا و به راه نورمان بخوان که کلامت نور است و وعده ات راست[11] .بیا تا به تماشای همه خوبیهای آفرینش بنشینیم و چشم به نور کلامت روشن کنیم؛ ای سرچشمهی همهی نکوکاری ها[12] ؛ کجاست آن نگاه مهربانت تا دل ها را شیفتهی رستگاری کند .
و کجاست آن آینه محمدی خصلتت تا پایههای نیکی را بنا کند[13] و عمود خیمه خیر و خوبی شود؟[14] چشمان دوراندیش[15] تو کجاست تا به نگاهی پرچم افتخار و فجر بر وادی اسلام زند و در همهی سبزه زارهای زمین جویبار رحمت جاری کند و آنچه قهر و بی دینی است به نگاه خشمی براندازد؛ کجاست شوکت الهی تو تا هیبت پوشالی ستمکاران براندازی[16] و روح حیات بر ایمان و اهل ایمان بدمی؛ کجایی ای مهربانترین، رحیمترین، صالحترین و صادقترین[17] ، ای ایستاده بر قلهی حلم[18] ، ای فرو رفته در دریای علم[19] ، ای کریمترین و نکوکارترین[20] ، در کلام من چه میگنجد که تو دریا دریا خوبی را در گوشهای از وجود جاری داری. احسان همان همیشه ماندگار وجود توست و بخشندگی همراه با حضور تو[21] .
ای ریسمان مدد الهی، ای رحمت واسعهی حق[22] ، ای ابر رحمت خدایی، از پردهی غیب برون آی و باران مهر ببار که عطشمان سخت طولانی شد[23] .
بیا و تاریکی را به نور نکویی هایت بشکاف.
بیا و زشتیها را به زلال خوبیهایت بشوی،
بیا تا خوبی معنا یابد و کرم رواج گیرد، صداقت مشتری یابد و احسان درِ خانهی همهی مستمندان و نیازمندان را بکوبد.
بیا تا پا به پای نماز شبت اشک بریزیم و پشت به پشت قامت سروسانَت به نماز بایستیم.
بیا تا ایمان و اخلاص را از دستهای نورانی کلام تو به ارمغان بگیریم و به نگاه مهربان تو راه راست را بیابیم.
بیا ای موعود سراسر خوبی، ای خوبترین و سبزترین.
[1] - این متن تلخیصی است از نوشتهی «جویبار رحمت» از کتاب «روح بهار - امام زمان (عج) در آیینه دعا ...» نوشتهی منیره زارعان؛ ناشر: مركز پژوهش های اسلامی صدا و سیما. لینک این بخش از کتاب عبارت است از:
http://pajuhesh.irc.ir/Product/book/show/id/476/book_keyword//occasion//index/1/indexId/1385
[2] - فرازی از زیارت جامعه: « ... لَا أَبْلُغُ مِنَ الْمَدْحِ كُنْهَكُم ...»: بحارالانوار، ج 99، ص 131. متن این دعا در کتاب مفاتیح موجود است.
[3] - همان: «... خُزَّانَ الْعِلْمِ ... رَأْیكُمْ عِلْمٌ ...»: ص 127 و 132.
[4] - همان: «... رَأْیكُمْ ... حِلْمٌ ...»: ص 132.
[5] - همان: «... أُصُولَ الْكَرَم ...»: ص 127.
[6] - همان: «... مُنْتَهَى الْحِلْمِ ...»: ص 127.
[7] - همان: «... مَعْدِنَ الرَّحْمَة ...»: ص 127.
[8] - همان: «... شَأْنُكُمُ الْحَق ...»: ص 132.
[9] - فرازی از زیارت آل یاسین: «... یا تَالِی كِتَابِ اللَّهِ وَ تَرْجُمَانَه ... »: بحارالانوار، ج 99، ص 81. متن این زیارت در کتاب مفاتیح الجنان تحت عنوان زیارت صاحب الامر آمده است.
[10] - فرازی از زیارت جامعه: «... فَازَ مَنْ تَمَسَّكَ بِكُمْ ...»: بحارالانوار، ج 99، ص 130.
[11] - همان: «... وَ أَصْدَقَ وَعْدَكُمْ كَلَامُكُمْ نُور ...»: ص 132.
[12] - همان: «... إِنْ ذُكِرَ الْخَیرُ كُنْتُمْ أَوَّلَهُ وَ أَصْلَه ...»: ص 132.
[13] - همان: «... وَ أُصُولَ الْكَرَمِ ...»: ص 127.
[14] - همان: «... وَ دَعَائِمَ الْأَخْیار ...»: ص 127.
[15] - همان: «... وَ رَأْیكُمْ ... حَزْم ...»: ص 132.
[16] - فرازی از دعای ندبه: «... أَینَ قَاصِمُ شَوْكَةِ الْمُعْتَدِین ...»: بحارالانوار، ج 99، ص 107. متن این دعا در کتاب مفاتیح الجنان موجود است.
[17] - همان: «... صَالِحٌ بَعْدَ صَالِحٍ وَ صَادِقٌ بَعْدَ صَادِق ...»: ص 107.
[18] - بنگرید به پاورقی شماره 6.
[19] - بنگرید به پاورقی شماره 3.
[20] - فرازی از زیارت جامعه: «... وَ أُصُولَ الْكَرَمِ ... وَ عَنَاصِرَ الْأَبْرَار ...»: بحارالانوار، ج 99، ص 127.
[21] - همان: «... عَادَتُكُمُ الْإِحْسَانُ وَ سَجِیتُكُمُ الْكَرَم ...»: ص 132.
[22] - فرازی از زیارت آل یاسین: « ... الْغَوْثُ وَ الرَّحْمَةُ الْوَاسِعَة ...»: بحارالانوار، ج 99، ص 81.
[23] - فرازی از دعای ندبه: «... فَقَدْ طَالَ الصَّدَى ...»: بحارالانوار، ج 99، ص 109.
امروز: | 775 | |
این هفته: | 9022 | |
در مجموع: | 7614635 |