تمنای ظهور

نویسنده: سید مهدی شجاعی؛ ترجمه دعای فرج امام زمان ^{علیه السلام}: (الهی عظم البلاء ...[1] )

خدایا! فتنه فزونی گرفته است، بلا بزرگ شده است و آزمایش شدت یافته است.

خدایا! اسرار هویدا شده است و رازها برملا شده است و پرده ها افتاده است.

خدایا! زمین تنگی می کند و آسمان خودداری.

خدایا! و در این حال و روز، شکایت جز به تو، به کجا می توان برد؟

جز بر زانوی تو، سر بر کجا می توان نهاد؟

جز به ریسمان تو، به کجا می توان آویخت؟

جز در پناه تو، کجا می توان سکنی گزید؟

و جز بر تو، بر که می توان تکیه کرد؟

خدایا! در سختی و آسانی تکیه گاه جز تو کیست؟

و پناهگاه جز سایه سار مهر تو کجاست؟

خدایا! بر پیامبرت محمد و آل او درود فرست؛ آنان که اطاعتشان را بر ما فریضه شمردی و بدین سان،شأن و منزلتشان را به ما شناساندی.

خدایا! تو را سوگند به حق این عزیزان که باران گشایشت را بر ما ببار و از آستان فرجت نسیمی بر این دلهای خسته جاری کن.

خدایا! طاقت تمام شده است. شکیب سرآمده است. کارد به استخوان صبوری رسیده است.

خدایا! هم الان ما را برهان. رهانیدنی به سرعت برق نگاه یا کمتر از آن.

 ای پیامبر! ای وصی! ای علی! ای محمد! یاری‌اَم کنید که شمایید یاوران من و دست اضطرار مرا در پناهگاه دست خویش بگیرید که دستی چنین با کفایت تنها از آن شماست.

مولای من! امام زمانم!

این تو و این دستهای استیصال من!

این تو و این فریاد استغاثه من!

این تو و این چشم‌های اشکبار من!

به فریادم برس! مرا دریاب!