دعای روز جمعه (2)؛ دعای 247 صحیفه سجادیه جامعه
بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدا که رحمتش فراگیر و مهربانی‌اش همیشگی است
اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ سُؤَالَ وَجِلٍ مِنِ انْتِقَامِکَ، حَذِرٍ مِنْ نِقْمَتِکَ، فَزِعٍ إِلَیْکَ،
خداوندا! از تو می‌خواهم، همچون کسی که از انتقامت ترسان و از کیفرت بیمناک است، و با هراس به سوی تو پناه آورده است.
لَمْ أَجِدْ لِفَاقَتِی مُجِیراً سِوَاکَ، وَلَا أَمْناً غَیْرَ فِنَائِکَ وَطَوْلِکَ.
برای نیاز خود، هیچ پناهی جز تو نیافتم، و تمام امنیت و آرامش را درگاه و کرم تو دیدم.
سَیِّدِی وَمَوْلَایَ عَلَی طُولِ مَعْصِیَتِی وَتَقْصِیرِی أَقْصَدَنِی إِلَیْکَ الرَّجَاءُ،
سرور و مولای من! با وجود گناهان فراوان و کوتاهی‌هایم، این امید به توست که مرا به سویت کشانده است.
وَأَرْهَقَتْنِی الذُّنُوبُ، وَحَالَتْ بَیْنِی وَبَیْنَکَ لِأَنَّکَ عِمَادُ الْمُعْتَمِدِ، وَرَصَدُ الْمُرْتَصِدِ،
گناهان، مرا خسته و درمانده کرده‌اند و بین من و تو فاصله انداخته‌اند؛ زیرا تو تکیه‌گاه اعتمادکنندگان و نگاهبان مراقبت‌کنندگان هستی.
فَلَا تَنْقُصُکَ الْمَوَاهِبُ، وَلَا تَفُوتُکَ الْمَطَالِبُ، لَکَ الْمِنَنُ الْعِظَامُ وَالْمَوَاهِبُ الْجِسَامُ.
بخشش‌هایت چیزی از تو کم نمی‌کند و هیچ خواسته‌ای از تو پنهان نمی‌ماند. نعمت‌های بزرگ و بخشش‌های عظیم، تنها از آنِ توست.
یَا مَنْ لَا تَفْنَى خَزَائِنُهُ، وَلَا یَبِیدُ مُلْکُهُ،
ای کسی که گنجینه‌هایت هرگز تمام نمی‌شود و مُلکت نابود نمی‌گردد.
وَلَا تَرَاهُ الْعُیُونُ، وَلَا تَعْزُبُ عَنْهُ حَرَکَهٌ وَلَا سُکُونٌ،
ای آن که چشم‌ها تو را نمی‌بینند و هیچ حرکت و سکونی از تو پنهان نیست.
لَمْ یَزَلْ وَلَا یَزَالُ، وَلَا یَتَوَارَى عَنْهُ مُتَوَارٍ فِی کَنِینِ أَرْضٍ وَلَا سَمَاءٍ وَلَا تُخُومٍ،
همواره بوده و جاودانه خواهی بود. هیچ پنهان‌شونده‌ای در نهانِ زمین، آسمان و مرزهای هستی، از تو پوشیده نیست.
تَکَفَّلْتَ یَا جَوَادُ الْأَرْزَاقَ، وَتَقَدَّسْتَ عَنْ تَنَاوُلِ الصِّفَاتِ،
ای بخشندهٔ بزرگ، تو خود، روزی‌ها را بر عهده گرفته‌ای و پاک‌تر از آنی که صفات بتوانند تو را در بر گیرند
وَتَعَزَّزْتَ أَنْ تُحِیطَ بِکَ تَصَارِیفُ اللُّغَاتِ.
و برتر از آنی که گردش زبان‌ها از وصف کامل تو برآید.
أَنْتَ الْأَوَّلُ وَالْآخِرُ وَالْمَلِکُ الْقَاهِرُ، ذُو الْعِزَّهِ وَالْقُدْرَهِ، جَزِیلُ الْعَطَایَا،
تو اولین و آخرینی؛ تو فرمانروای غالب، صاحب عزت و قدرت و بخشش‌های فراوان هستی.
لَمْ تَکُنْ مُسْتَحْدَثاً فَتُوجَدَ مُنْتَقِلاً مِنْ حَالٍ فِی حَالٍ،
تو آفریده‌ای جدید نیستی که به وجود آمده باشی و از حالتی به حالت دیگر تغییر کنی.
أَنْتَ أَحَقُّ مَنْ تَجَاوَزَ وَعَفَا عَمَّنْ ظَلَمَ وَأَسَاءَ،
تو سزاوارترین فرد برای درگذشتن از ستمکاران و بدکاران وبخشش آنان هستی.
بِکُلِّ لِسَانٍ تُحْمَدُ، وَفِی الشَّدَائِدِ عَلَیْکَ یُعْتَمَدُ، فَلَکَ الْحَمْدُ.
با هر زبانی مورد ستایش قرار می‌گیری و در سختی‌ها مورد اعتماد و تکیه‌گاه هستی؛ پس، همهٔ ستایش‌ها تنها از آن توست.
أَنْتَ الْمَلِکُ الْأَبَدُ، وَالرَّبُّ الصَّمَدُ،
تو فرمانروای جاودان و پروردگار بی‌نیازی.
أَتْقَنْتَ إِنْشَاءَ الْبَـرَایَا فَأَحْکَمْتَهَا بِلُطْفِ التَّدْبِیرِ،
آفرینشِ آفریدگان را با کمال، و با لطافت تدبیرت، محکم ساختی.
وَتَعَالَیْتَ فِی ارْتِفَاعِ شَأْنِکَ أَنْ یَنْفُذَ فِیکَ التَّغِییرُ،
مقام و جایگاه تو والاتر از آن است که تغییر در تو راه یابد
أَوْ یَحُولَ بِکَ حَالٌ یَصِفُکَ بِهَا الْمُلْحِدُ إِلَی تَبْدِیلٍ،
یا حالتی به تو روی آورد که ملحدان با آن تو را به تغییر توصیف کنند،
أَوْ یَجِدَ لِلزِّیَادَهِ وَالنُّقْصَانِ فِیکَ مَسَاغاً فِی اخْتِلَافِ التَّحْوِیلِ،
یا راهی برای افزایش و کاهش در تو، در گذرِ دگرگونی‌ها بیابد
أَوْ یَلِیقَ بِکَ سَحَائِبُ الْإِحَاطَهِ فِی بُحُورِ وَهْمِ الْأَوْهَامِ،
یا اینکه اَبرهای وهم و خیال در اقیانوس پندارها بتوانند تو را دربرگیرند.
فَلَکَ اتِّفَاقُ[1] الْخَلْقِ مُسْتَجِدِّینَ[2] بِإِقْرَارِ الرُّبُوبِیَّهِ،
همۀ آفریدگان، یکپارچه تنها تو را به پروردگاری می‌شناسند در حالیکه نو به نو، به ربوبیت تو اقرار می‌کنند
وَمُعْتَرِفِینَ [3] خَاضِعِینَ لَکَ بِالْعُبُودِیَّهِ.
و با اعتراف و فروتنی کامل در برابر عبودیت تو، خاضعانه به بندگی تو تن می‌دهند.
فَسُبْحَانَکَ مَا أَعْظَمَ شَأْنَکَ، وَأَعْلَی مَکَانَکَ، وَأَنْطَقَ بِالصِّدْقِ بُرْهَانَکَ، وَأَنْفَذَ أَمْرَکَ،
پاک و منزهی تو! چقدر شأن و مقامت بزرگ و چقدر جایگاهت والاست! برهان و دلیل تو چقدر صادقانه و امر و فرمان تو چقدر نافذ است!
سَمَکْتَ السَّمَاءَ فَرَفَعْتَهَا، وَمَهَّدْتَ الْأَرْضَ فَفَرَشْتَهَا،
آسمان را برافراشتی و بلند گرداندی، و زمین را گستراندی و پهن کردی،
وَأَخْرَجْتَ مِنْهَا مَاءً ثَجَّاجاً، وَنَبَاتاً رَجْرَاجاً،
و از آن آبی فراوان و گیاهانی لرزان (پرطراوت) بیرون آوردی.
فَسَبَّحَکَ نَبَاتُهَا وَمِیَاهُهَا، وَقَامَتْ عَلَی مُسْتَقَرِّ الْمَشِیئَهِ کَمَا أَمَرْتَهَا،
پس گیاهان و آب‌هایش تو را تسبیح گفتند و آن‌گونه که فرمان دادی، بر جایگاه خواست و اراده‌ات پایدار ماندند.
فَیَا مَنْ تَعَزَّزَ بِالْبَقَاءِ، وَقَهَرَ عِبَادَہُ بِالْفَنَاءِ،
پس ای کسی که با بقا و جاودانگی، عزیز و مقتدر گشته‌ای و بندگانت را با فنا و نیستی مقهور خود ساخته‌ای،
صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَأَکْرِمْ مَثْوَایَ، فَإِنَّکَ خَیْرُ مَنِ انْتُجِعَ لِکَشْفِ الضُّـرِّ.
بر محمد و خاندانش درود فرست و جایگاهم را گرامی دار، زیرا که تو بهترین کسی هستی که برای برطرف کردن سختی‌ها به او روی می‌آورند.
یَا مَنْ هُوَ الْمَأْمُولُ عِنْدَ کُلِّ عُسْـرٍ، وَالْمُرْتَجَى لِکُلِّ یُسْـرٍ،
ای که در هر سختی به تو امید می‌بندند و در هر آسانی به تو امیدوارند.
بِکَ أَنْزَلْتُ حَاجَتِی وَبِکَ أَبْتَهِلُ
حاجتم را تنها به تو عرضه کردم و با تضرع فقط به تو روی آوردم.
فَلَا تَرُدَّنِی خَائِباً مِمَّا رَجَوْتُ،
پس مرا از آنچه به آن امید بسته‌ام، ناامید برنگردان
وَلَا تَحْجُبْ دُعَائِی إِذْ فَتَحْتَهُ.
و دعایم را که خودت راه آن را باز کردی، رد مکن.
اَللّٰهُمَّ اجْعَلْ خَیْرَ أَیَّامِی یَوْمَ لِقَائِکَ،
خداوندا، روز دیدار خود را بهترین روزهای من قرار ده،
وَتَغَمَّدْ لِی خَطَایَایَ فَقَدْ أَوْحَشَتْنِی،
و خطاهایم را که مرا وحشت‌زده کرده‌اند، بپوشان،
وَتَجَاوَزْ عَنْ ذُنُوبِی فَقَدْ أَوْبَقَتْنِی،
و از گناهانم که مرا به هلاکت کشیده‌اند، درگذر.
إِنَّکَ مُنِیبٌ قَرِیبٌ، وَذَلِکَ عَلَیْکَ یَسِیرٌ،
که تو قطعاً توبه‌پذیر و نزدیکی، و این کار بر تو آسان است،
وَأَنْتَ أَحْسَنُ الْخَالِقِینَ، وَأَکْرَمُ الْمَسْؤُولِینَ.
و تو بهترین آفرینندگان و کریم‌ترین کسی هستی که دست نیاز به سویش دراز می‌شود.
اَللّٰهُمَّ إِنَّکَ افْتَـرَضْتَ عَلَیَّ لِلْآبَاءِ وَالْاُمَّهَاتِ حُقُوقاً فَغَرِمْتُهُنَّ
خداوندا! تو بر من حقوقی را برای پدر و مادر بر من واجب کردی، و من مدیون آنها هستم
وَأَنْتَ أَوْلَی مَنْ خَفَّفَ الْأَوْزَارَ،
و تو سزاوارترین کسی هستی که بارها را سبک می‌کنی
وَأَدَّى الْحُقُوقَ عَنْ عَبِیدِہِ فَاحْتَمِلْهُ عَنِّی لَهُمَا،
و حقوق بندگانت را ادا می‌سازی، پس ادای این حقوق را نسبت به آن دو(پدر و مادر) از جانب من، بر عهده بگیر
وَاغْفِرْ لَهُمَا کَمَا رَجَا مِنْکَ کُلُّ مُوَحِّدٍ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ،
و همان‌گونه که هر یکتاپرست مؤمنی از تو امید دارد، آنها را ببخشای
وَأَلْحِقْنِی وَإِیَّاهُمَا بِالْأَبْرَارِ،
و من و آنها(پدر و مادرم) را به نیکوکاران ملحق گردان،
وَأَبِحْ لَهُمَا جَنَّتَکَ مَعَ الْأَخْیَارِ،
و بهشت خود را در کنار نیکان، بر آنها ارزانی دار
إِنَّکَ سَمِیعُ الدُّعَاءِ، وَصَلَّی اللّٰهُ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِهِ.
که تو قطعاً شنوای دعایی، و درود خدا بر محمد و خاندانش باد.
[1] . انقَادُ/انفاذ
[2] . مستخذئین
[3] . مُترَفِینَ