دعای روز شنبه؛ دعای 253 صحیفه سجادیه جامعه
بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدا که رحمتش فراگیر و مهربانی‌اش همیشگی است
بِسْمِ اللّٰهِ کَلِمَهِ الْمُعْتَصِمِینَ وَمَقالَهِ الْمُتَحَرِّزِینَ،
به نام خداوند، همان کلمه‌ای که پناه‌جویان به آن تمسک می‌جویند، و سخنی که اهل پرهیز و محافظت بر زبان می‌آورند.
وَأَعُوذُ بِاللّٰهِ تَعَالَی مِنْ جَوْرِ الْجَائِرِینَ، وَکَیْدِ الْحَاسِدِینَ، وَبَغْیِ الظَّالِمِینَ،
و به خداوند بلندمرتبه پناه می‌برم از ستم ستمگران، از نیرنگ حسودان، و از تجاوز ظالمان.
وَأَحْمَدُہُ فَوْقَ حَمْدِ الْحَامِدِینَ.
و او را فراتر از حمد ستایشگران، می‌ستایم
اَللّٰهُمَّ أَنْتَ الْوَاحِدُ بِلَا شَـرِیکٍ، وَالْمَلِکُ بِلَا تَـمْلِیکٍ،
بار الها! تویی آن یگانۀ بی‌همتا، و پادشاه علی الاطلاق؛
لَا تُضَادُّ فِی حُکْمِکَ، وَلَا تُنَازَعُ فِی مُلْکِکَ،
هیچ‌کس در فرمانروایی‌ات با تو معارض نیست و در پادشاهی‌ات با تو نزاع نمی‌کند.
أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَرَسُولِکَ،
از تو می‌خواهم بر محمد، بنده و پیامبرت درود فرستی،
وَأَنْ تُوزِعَنِی مِنْ شُکْرِ نُعْمَاکَ[1] مَا تَبْلُغُ بِی غَایَهَ رِضَاکَ،
و به من توفیق سپاسگزاری از نعمت‌هایت را عطا فرمایی، آن‌گونه که مرا به نهایت خشنودی‌ات برساند.
وَأَنْ تُعِینَنِی عَلَی طَاعَتِکَ، وَلُزُومِ عِبَادَتِکَ وَاسْتِحْقَاقِ مَثُوبَتِکَ بِلُطْفِ عِنَایَتِکَ،
و از تو می‌طلبم که به لطف توجهت، مرا بر طاعت و پای‌بندی به بندگی‌ات و شایستگی دریافت پاداش و کرامتت یاری دهی.
وَتَرْحَمَنِی بِصَدِّی عَنْ مَعَاصِیکَ مَا أَحْیَیْتَنِی
و تا زنده‌ام، به واسطۀ دوری از گناهان بر من رحم آوری؛
وَتُوَفِّقَنِی لِمَا یَنْفَعُنِی مَا أَبْقَیْتَنِی،
و در روزهای باقی‌ماندۀ عمرم، توفیق انجام آنچه برایم سودمند است، عطا فرمایی.
وَأَنْ تَشْـرَحَ بِکِتَابِکَ صَدْرِی، وَتَحُطَّ بِتِلاوَتِهِ وِزْرِی،
و سینه‌ام را با کتاب خود گشاده گردانی، و با تلاوت آن گناهانم را فرو ریزی؛
وَتَـمْنَحَنِی السَّلَامَهَ فِی دِینِی وَنَفْسِی، وَلَا تُوحِشَ بِی أَهْلَ أُنْسِی،
و مرا در دین و جانم، سلامت بداری، و آنان که مایۀ انس و آرامشم هستند را از من وحشت‌زده نکنی.
وَتُتِمَّ إِحْسَانَکَ فِیمَا بَقِیَ مِنْ عُمْرِی[2] کَمَا أَحْسَنْتَ فِیمَا مَضَی مِنْهُ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.
و مهربانی و احسان خود را را در باقی‌ماندۀ عمرم، همان‌گونه که تا امروز بر من ارزانی داشتی، به تمام برسانی ای مهربان‌ترین مهربانان.
[1] . نَعْمَائِکَ / نَعْمَاکَ
[2] . عُمُرِی